Coaching nie jest nadmierną empatią, czyli nadmiernym współodczuwaniem cierpienia klienta, czy też płakaniem razem z nim nad jego problemami, jak się często wydaje. Można nawet powiedzieć, iż tak nie powinno być, gdyż Coach, który za bardzo będzie brał problemy innych na siebie może przestać działać efektywnie, a nawet stracić zdrowie. Z tego też względu nawet lepiej jest jak Coach posiada silną osobowość i jest w stanie w pewnym stopniu zdystansować się do problemów klienta.
Coaching nie powinien być przymusowy, ani nie powinien polegać na technikach manipulacji. Menedżer występując w roli Coacha nie może ani zmuszać do coachingu, ani wykorzystywać informacji zdobytych tą drogą przeciwko pracownikowi (np. informacji z życia prywatnego podczas oceny rocznej). O tym mówią również standardy etyczne ICF. Z tego względu nie jest łatwo łączyć rolę Coacha i Menedżera, ale jest to możliwe i dopuszczalne.
Jest wiele modeli prowadzenia sesji coachingowych. Jednak większość sprowadza się do czterech głównych etapów: G – Goals (Cele), R – Reality (Obecnie), O – Options (Opcje), W – Will (Działania).
